ၾကယ္စစ္သည္
အဲဒီစာမ်က္ႏွာကို
လိုအပ္ရင္ ေက်ာ္သြားၿပီး၊
မလိုအပ္ရင္ ၿဖဲဆုတ္ပစ္လိုက္ပါ။
ၾကယ္စစ္သည္ - ၈ ဇြန္ ၂၀၁၃
အဲဒီစာမ်က္ႏွာကို
လိုအပ္ရင္ ေက်ာ္သြားၿပီး၊
မလိုအပ္ရင္ ၿဖဲဆုတ္ပစ္လိုက္ပါ။
ၾကယ္စစ္သည္ - ၈ ဇြန္ ၂၀၁၃
Saturday, June 8, 2013
ဒီကဗ်ာကို ေလးပတ္/က္နဲ႔ အဆံုးသတ္လိုက္တယ္
ဒီကဗ်ာကို ေလးပတ္/က္နဲ႔ အဆံုးသတ္လိုက္တယ္
စိတ္ေပၚ အရိပ္ထိုး/မိုးက်ေနတယ္လို႔ ထင္တာလည္း၊ စိတ္ပဲ။
အေခ်ာေတြကို ၾကမ္း ပစ္ ၾကၿပီး
အၾကမ္းေတြကို ေခ်ာပစ္ေနတဲ့ စိတၱဇ
နံရံဟာ အေတြးေတြကို ေဖာက္ခြဲပစ္လိုက္တယ္။
Sick ပဲ။
စိတ္ေတြကို ခြဲတယ္။ သူလည္း အဆိပ္ပဲ။ အ ေနတဲ့ စိတ္ပဲ။
ငါတို႔ ပုံရိပ္ေတြ တစ္ေရးအိပ္ေနလား။ ခပ္ဆိတ္ဆိတ္ပဲ။ ဒါမွမဟုတ္
ခက္ေနတဲ့ စိတ္ပဲ။ ခပ္မဆိတ္ေနလိုက္တယ္။
ဘယ္အကိုင္းအခက္မွာ နားမလဲ။ အဲဒီစိတ္ေတြကို
တိတ္ေခြရစ္သလို ရစ္၊ မလိုတာေက်ာ္ပစ္ဖို႔ စဥ္းစားရင္ေရာ။ ဆင္ဆာ
ထိခဲ့တဲ့ ကင္ဆာ။ အဲဒီ ကင္ဆာဟာ ဘ၀ေတြကို ခါးပစ္တယ္။
အန္/ေထြးထုတ္ ႏုတ္ႏုတ္စဥ္းပစ္တယ္။ ခြဲထြက္သြားတဲ့ လမ္းမေတြဟာ
ငါ့ေခါင္းေပၚမွာ စီးနင္းလိုက္ပါလာတယ္။ ေန႔လည္ခင္းပဲ။ ဟုတ္တယ္။ ေန႔လည္ခင္းပဲ။
ဆီးႏွင္းေတာ့ ဘယ္ရွိမလဲ။
ငါတို႔ရဲ႕ စိတ္ေတြကိုပဲ ခြဲမလား။ ၈မိုင္လမ္းဆံုကိုပဲ ခြဲရမလား။ ဒါမွမဟုတ္
ငါတို႔ရဲ႕ အေတြးေတြကိုပဲ ခြဲၾကမလား။ ေတြ႕ ဆံု ႀကံဳ ကြဲ။
ေတြ႕ၾကမယ္၊ ေတြးၾကမယ္။ ဆံုၾကမယ္။
ၿပီး
အဆံုးသတ္ၾကမယ္။ လမ္းဆံုဟာ လမ္း
ဆံုး/လမ္းခြဲမျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ဘယ္သူေတြ ဆိုမလဲ။ လူးလြန္႔ပ်ံသန္းေနတဲ့ ျဖတ္လမ္းေတြမွာ စိတ္ေတြဟာ ဒဏ္ရာေတြ၊
ဖ်က္ရာေတြနဲ႔ တစ္ထပ္တည္း ကြဲလြဲေနတဲ့ ညေနခင္းတစ္ခုပဲ။ တိတ္ဆိတ္။
အဲဒီ ဂိတ္ကိုလည္း ငါတို႔ ျဖတ္ရဦးမယ္။ တစ္စံုတစ္ခုအတြက္ တစ္စံုတစ္ရာကိုလည္း ျပရဦးမယ္။ ငါတို႔ဟာ
သူ႕ရဲ႕ ကႀကီး၊ သူ႕ရဲ႕
ခေခြး၊
ဘယ္သူက ဘယ္သူ႕အတြက္ ေ၀းမလဲ။ ေ၀း မ လဲ ။
Way လဲ ေ၀း။
လမ္းေၾကာင္းေတြ ေ၀း၊ ေၾကာင္းထားတဲ့လမ္းေတြ ေ၀း၊
ေ၀း ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို တူမီးေသနတ္ထဲ ယမ္းရိုက္သြင္းသလို ယံုၾကည္ရာ တစ္ခုခုထဲ
ရိုက္သြင္းၿပီး ပစ္ေပါက္ရိုက္ခြဲႏိုင္တယ္။ /ဆို
ဒါ ငါတို႔ ေအာင္ပြဲပဲ။
“ ေ၀းးးးးးး ” လို႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ဟစ္ေအာ္ၾကတယ္။ ထပ္ေျပာမယ္။
“ ေ၀းးးးးးး ” လို႔
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ခုန္ေပါက္ ေအာ္ဟစ္ၾကတယ္။
လမ္းေတြေပၚမွာ ခုန္ေပါက္၊ စကားလံုးေတြ လမ္းေလ်ာက္ၾကမယ္။ ဒါဟာ ငါတို႔ဘ၀ပဲ။
ခဏ ခဏ ေပ်ာ္ရႊင္/ေၾကကြဲ။ ေၾကြလဲ။ ေၾကြအံကစားခြက္ထဲမွာ
လဲေလ်ာင္းၿပီး ငါတို႔ ခႏၶာေတြ ေ၀းေပမယ့္ အေ၀းေတြရဲ႕ ျပင္ပမွာ နီးစပ္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီ
မီးကလည္း ခဏခဏပ်က္တာပဲ။ ငါတို႔ေတြ
ဒီလိုပဲ စၿပီး၊ ဒီလိုပဲ ဖ်က္ပစ္လိုက္မယ္။ ဖ်က္ ပစ္ လိုက္ တယ္ ။
စိတ္/ဆိပ္ ေပါင္းမ်ားစြာဟာ ငါတို႔ရဲ႕ လက္တစ္ကမ္းမွာပဲ။ ငါတို႔ကိုယ္ ငါတို႔ ထမ္းမလား။
ငါတို႔ရဲ႕ ႏႈန္းက ငါတို႔ကို ထမ္းမလား။
လမ္းေပၚမွာပဲ စၿပီး၊ လမ္းေပၚမွာပဲ ဆံုးဖို႔ စပစ္လိုက္တယ္။
ေႏြရိပ္၊ ေက်ာက္စက္ေရ၊ ၾကယ္စစ္သည္ - ၇ ဇြန္ ၂၀၁၃
စိတ္ေပၚ အရိပ္ထိုး/မိုးက်ေနတယ္လို႔ ထင္တာလည္း၊ စိတ္ပဲ။
အေခ်ာေတြကို ၾကမ္း ပစ္ ၾကၿပီး
အၾကမ္းေတြကို ေခ်ာပစ္ေနတဲ့ စိတၱဇ
နံရံဟာ အေတြးေတြကို ေဖာက္ခြဲပစ္လိုက္တယ္။
Sick ပဲ။
စိတ္ေတြကို ခြဲတယ္။ သူလည္း အဆိပ္ပဲ။ အ ေနတဲ့ စိတ္ပဲ။
ငါတို႔ ပုံရိပ္ေတြ တစ္ေရးအိပ္ေနလား။ ခပ္ဆိတ္ဆိတ္ပဲ။ ဒါမွမဟုတ္
ခက္ေနတဲ့ စိတ္ပဲ။ ခပ္မဆိတ္ေနလိုက္တယ္။
ဘယ္အကိုင္းအခက္မွာ နားမလဲ။ အဲဒီစိတ္ေတြကို
တိတ္ေခြရစ္သလို ရစ္၊ မလိုတာေက်ာ္ပစ္ဖို႔ စဥ္းစားရင္ေရာ။ ဆင္ဆာ
ထိခဲ့တဲ့ ကင္ဆာ။ အဲဒီ ကင္ဆာဟာ ဘ၀ေတြကို ခါးပစ္တယ္။
အန္/ေထြးထုတ္ ႏုတ္ႏုတ္စဥ္းပစ္တယ္။ ခြဲထြက္သြားတဲ့ လမ္းမေတြဟာ
ငါ့ေခါင္းေပၚမွာ စီးနင္းလိုက္ပါလာတယ္။ ေန႔လည္ခင္းပဲ။ ဟုတ္တယ္။ ေန႔လည္ခင္းပဲ။
ဆီးႏွင္းေတာ့ ဘယ္ရွိမလဲ။
ငါတို႔ရဲ႕ စိတ္ေတြကိုပဲ ခြဲမလား။ ၈မိုင္လမ္းဆံုကိုပဲ ခြဲရမလား။ ဒါမွမဟုတ္
ငါတို႔ရဲ႕ အေတြးေတြကိုပဲ ခြဲၾကမလား။ ေတြ႕ ဆံု ႀကံဳ ကြဲ။
ေတြ႕ၾကမယ္၊ ေတြးၾကမယ္။ ဆံုၾကမယ္။
ၿပီး
အဆံုးသတ္ၾကမယ္။ လမ္းဆံုဟာ လမ္း
ဆံုး/လမ္းခြဲမျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ ဘယ္သူေတြ ဆိုမလဲ။ လူးလြန္႔ပ်ံသန္းေနတဲ့ ျဖတ္လမ္းေတြမွာ စိတ္ေတြဟာ ဒဏ္ရာေတြ၊
ဖ်က္ရာေတြနဲ႔ တစ္ထပ္တည္း ကြဲလြဲေနတဲ့ ညေနခင္းတစ္ခုပဲ။ တိတ္ဆိတ္။
အဲဒီ ဂိတ္ကိုလည္း ငါတို႔ ျဖတ္ရဦးမယ္။ တစ္စံုတစ္ခုအတြက္ တစ္စံုတစ္ရာကိုလည္း ျပရဦးမယ္။ ငါတို႔ဟာ
သူ႕ရဲ႕ ကႀကီး၊ သူ႕ရဲ႕
ခေခြး၊
ဘယ္သူက ဘယ္သူ႕အတြက္ ေ၀းမလဲ။ ေ၀း မ လဲ ။
Way လဲ ေ၀း။
လမ္းေၾကာင္းေတြ ေ၀း၊ ေၾကာင္းထားတဲ့လမ္းေတြ ေ၀း၊
ေ၀း ဆိုတဲ့ စကားလံုးကို တူမီးေသနတ္ထဲ ယမ္းရိုက္သြင္းသလို ယံုၾကည္ရာ တစ္ခုခုထဲ
ရိုက္သြင္းၿပီး ပစ္ေပါက္ရိုက္ခြဲႏိုင္တယ္။ /ဆို
ဒါ ငါတို႔ ေအာင္ပြဲပဲ။
“ ေ၀းးးးးးး ” လို႔ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ဟစ္ေအာ္ၾကတယ္။ ထပ္ေျပာမယ္။
“ ေ၀းးးးးးး ” လို႔
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ခုန္ေပါက္ ေအာ္ဟစ္ၾကတယ္။
လမ္းေတြေပၚမွာ ခုန္ေပါက္၊ စကားလံုးေတြ လမ္းေလ်ာက္ၾကမယ္။ ဒါဟာ ငါတို႔ဘ၀ပဲ။
ခဏ ခဏ ေပ်ာ္ရႊင္/ေၾကကြဲ။ ေၾကြလဲ။ ေၾကြအံကစားခြက္ထဲမွာ
လဲေလ်ာင္းၿပီး ငါတို႔ ခႏၶာေတြ ေ၀းေပမယ့္ အေ၀းေတြရဲ႕ ျပင္ပမွာ နီးစပ္ခဲ့ၾကတယ္။ အဲဒီ
မီးကလည္း ခဏခဏပ်က္တာပဲ။ ငါတို႔ေတြ
ဒီလိုပဲ စၿပီး၊ ဒီလိုပဲ ဖ်က္ပစ္လိုက္မယ္။ ဖ်က္ ပစ္ လိုက္ တယ္ ။
စိတ္/ဆိပ္ ေပါင္းမ်ားစြာဟာ ငါတို႔ရဲ႕ လက္တစ္ကမ္းမွာပဲ။ ငါတို႔ကိုယ္ ငါတို႔ ထမ္းမလား။
ငါတို႔ရဲ႕ ႏႈန္းက ငါတို႔ကို ထမ္းမလား။
လမ္းေပၚမွာပဲ စၿပီး၊ လမ္းေပၚမွာပဲ ဆံုးဖို႔ စပစ္လိုက္တယ္။
ေႏြရိပ္၊ ေက်ာက္စက္ေရ၊ ၾကယ္စစ္သည္ - ၇ ဇြန္ ၂၀၁၃
Subscribe to:
Posts (Atom)