ရိုးရာ

ရိုးရာ



သံုးဆယ့္ခုနစ္ႀကိမ္ေျမာက္ပါပဲ။ သူမ
ကၽြန္ေတာ့္ကို ရင္းတယ္။

အတြင္းမွာ တစ္မ်ဳိး
အျပင္မွာ တစ္မ်ဳိး
အဲဒါႀကီးေတြ အရမ္းဆိုးတာပဲ။



မင္းသိုက္ထြန္း (၁၁ စက္တင္ဘာ ၂၀၁၂)

ကၽြန္ေတာ္ လူ႔ခြစာပါ။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး မရယ္ပါႏွင့္။

 ကၽြန္ေတာ္ လူ႔ခြစာပါ။ ေက်းဇူးျပဳၿပီး မရယ္ပါႏွင့္။



မနက္ ေစာေစာႏႈိးပါ။
ညဥ့္နက္လွ်င္ သိုးေနပါေစ။
ဘာအေၾကာင္းရွိရွိ မထိရ။
အမိအရ ႏႈိးပါ။ အလုပ္ရွိ၏။

အလုပ္မပိခင္ အလုပ္ဇယားႏွင့္ ၿငိေနပါသည္။
ကားကလည္း က်ပ္၏။ ထို႔ေၾကာင့္
ကိုယ္ပိုင္ေသာ ကားမဟုတ္။
ခပ္ကုပ္ကုပ္သာ ပါသြား၏။

အလုပ္မ်ား၏။
ထမင္းစားခ်ိန္မွ နားပါ။ နာရီ၀က္မွ်သာ။
ထိုစကား ခါး၏။ ထမင္းကား မခါး။
ခ်စ္ဇနီးလက္ရာသည္ ေကာင္း၏။

အလုပ္ရွင္ကေတာ့ တစ္ခါတစ္ခါ ေဖာင္းပါသည္။
ထိုအမူအက်င့္ကို မေျပာင္း။
လစာေဟာင္းကိုလည္း မေျပာင္း။
တစ္ေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ္ေဂ်ာင္းရပါမည္။
သူသည္ ထိုသုိ႔ေတြးသူမ်ားကို မႀကိဳက္။

ညေနခင္း ေနက မိုက္ပါသည္။
ျပန္ရမယ့္ကားကလည္း ငိုက္စိုက္ငိုက္စိုက္ ေရာက္ပါၿပီ။
သို႔ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္မမီ။ အရမ္းက်ပ္၏။
ကပ္လ်က္က ေနာက္တစ္စီးႏွင့္ လိုက္ပါသည္။
သမီးေလးမအိပ္မီ ကၽြန္ေတာ္အိမ္ျပန္ေရာက္လိမ့္မည္။



မင္းသိုက္ထြန္း (၄ စက္တင္ဘာ ၂၀၁၂)