ကြၽန္ေတာ့္အျမင္ - ၆
ကြၽန္ေတာ့္အျမင္ - ၆
ဂၽြန္အက္ရွ္ဘရီ / မီးရထားစီးျခင္း / ႏွင့္အတူ / ပဲခူးရိုးမသို ့တစ္ေခါက္
ရူးေနတာလား ( ရင့္ေနတာလား ) -------------ဒီေခါင္းစဥ္ကို
အိပ္မက္တစ္၀က္ကေန ခပ္ထုတ္ခဲ့တာ------ခပ္မွ်င္းမွ်င္း/ျပင္းျပင္း ပဲ
02:18:45 နာရီ ဦးေႏွာက္ထဲ ကို အစိုင္းအခဲတစ္ခု အရွိန္နဲ ့၀င္တိုက္---တျပိဳင္တည္း
မီးရထား ခုတ္ေမာင္းသံဟာ ဂ်ံဳး----ဂ်ံဳး------ဂ်က္------ဂ်က္----------------
ခရီးေဖာ္ မ်က္ႏွာစိမ္းရဲ ့လက္ကမ္းေပးမႈကို ယဥ္ေက်းစြာ တံု ့ျပန္လိုက္စဥ္မွာပဲ
ေအးစက္စက္အထိအေတြ ့ၾကီးတစ္ခုက အဲဒီလက္ဖ၀ါးထဲ စီးတယ္...ေနာက္...ေသြးထဲထိ
ခင္ဗ်ားက ကၽြန္ေတာ္ဖန္တီးေရးသားထားတဲ့ ပန္းခ်ီကားေတြကို ဖတ္လိုလား
ဒါမွမဟုတ္ ကဗ်ာေတြကို ၾကည့္ရႈ ခံစားလိုတာလား။ အဲဒီမွာ ဆႏၵ----။
Some Trees ခင္ဗ်ားတို ့ရဲ ့ပဲခူးရိုးမက အစိမ္းေရာင္ ကတၱီပါေကာေဇာခင္းၾကီးလိုပါလား
သတၱဳတစ္မ်ိဳးကို ဘယ္လိုသံုးဆြဲရမယ္ ဆိုတာထက္ ဒီလိုခရီးထြက္လာရတာကို ကၽြန္ေတာ္ ပိုခိုက္တယ္။
The Tennis Court Oath က ကၽြန္ေတာ့္ရဲ ့ဒုတိယေျမာက္ခရီးတစ္ခု
အတၱိေနာမတိ နဲ ့ဘာသာစကား အပိုင္းအစ ေတြကို တစ္စစီ ျဖဳတ္ၾကည့္ထားခဲ့တာ။
Rivers and Mountains မွာ ကလီစာေတြ သူ ့ေနရာနဲ ့သူ ျပန္တပ္ေပးလုိက္တာပဲဗ်။ ျပီးေရာေပါ ့မဟုတ္ဘူးလား။
အၾကမ္းဖက္ေလး( ဖက္ၾကမ္းေလး) တစ္လိပ္ေလာက္ပါရင္ တစ္ဆိတ္ဗ်ာ။
ဘယ္ေတာ့မွ ေရာက္ရွိႏိုင္မွာ မဟုတ္တဲ ့ေနရာဆီသြားဖို ့
မစတင္ရေသးတဲ ့ခရီးတစ္ခုအတြက္ ေတြ ့ရတာ ၀မ္းသာတယ္ဗ်ာ။
လစ္ရစ္(က္) ပံုစံေတြကို The Double Dream Of Spring မွာ ခ်ျပထားတယ္
ရသေဗဒ စံနမူနာ အဆင့္တိုးျမွင့္လိုက္တဲ ့ျခံစည္းရိုးေပၚ ကၽြန္ေတာ္ ခြထိုင္ခဲ့တာေပါ့။
ကၽြန္ေတာ္က ထယ္ေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ မ်ိဳးေစ့ေတြ ေကာက္ေကာက္ေကြ ့ေကြ ့ၾကဲခ်ခဲ့တာ
တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ခင္ဗ်ားတို ့ရဲ ့ပဲခူးရိုးမၾကီးလို ျဖစ္ဖို ့ရည္တယ္။
"သေဘာၤတစ္စီး
ဘယ္သူမွ မသိၾကတဲ ့အလံေတြလႊင့္လို ့
ဆိပ္ကမ္းမွာ ဆိုက္ကပ္လာခဲ့ျပီ။
မဆီမဆိုင္တဲ့ ကိစၥေတြ
ခ်င္ဗ်ားေန ့ကို လာဖ်က္ဖို ့
ခင္ဗ်ား ခြင့္ျပဳေနျပန္ျပီ။ "
ကၽြန္ေတာ္ အခု ခင္ဗ်ားကို သေကၤတ ေတြေပးလိုက္မယ္
ခင္ဗ်ား ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ျပန္ရြတ္ျပႏိုင္မလား။
ကၽြန္ေတာ္တို ့ရဲ ့မူလဘူတ တည္ေနရာကိစၥဟာ မီးခိုးလို မွ်င္မွ်င္တန္းေနတယ္။
ပ်င္းရိဖြယ္သံစဥ္မွာ ေက်က္ဆူးခ်ထားတဲ့ ခံစားမႈ ရသ ျပည့္ျပည့္၀၀ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ရွိႏိုင္တဲ ့ျဖစ္ေခ်
ကၽြန္ေတာ္တို ့ထားရစ္ခဲ့ၾကတာက ကၽြန္ေတာ္တို ့၇ဲ ့အမႈိက္သရိုက္ေတြ၊ မ်ိဳးရည္ေတြ၊ မစင္ေတြ
ေနရာတကာ ေတာေတာင္ေရေျမ တစ္ခုလံုး စြန္းထင္းလို ့ကၽြန္ေတာ္တို ့လုပ္သမွ်ကို ၾကည့္ျပီး
( ေနာင္လာေနာက္သားေတြက ) ကၽြန္ေတာ္တို ့ကို တစ္နည္းအားျဖင့္ သေဘာေပါက္ၾကဖို ့ပဲ။
ကၽြန္ေတာ္က ခင္ဗ်ားတို ့ရဲ ့ပဲခူးရိုးမကို သိပ္သေဘာက်/ အားက်ခဲ့တာဗ်။
ဟိုမွာ ၾကည့္လိုက္စမ္း-------ရႈေမွ်ာ္ခင္းသားေတြ။
Reality ဟာ အေရာင္မဲ့၊ အသြင္သ႑ာန္မဲ ့အဆက္မျပတ္စီးဆင္းေနတယ္
ေဆာင္းရာသီမွာ က်လာတဲ့ မီးခိုးျမဴေငြ ့ေတြရဲ ့စီးခ်င္းထိုးပြဲေတာ္ဟာ Reality ရဲ ့မွန္ကူကြက္ေတြပဲ။
ဘူတာေတြေတာင္ အေတာ္ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ျပီးျပီ....ခင္ဗ်ားအဆင္ေျပပါရဲ ့လားေလ။
ခင္ဗ်ားကဗ်ာေတြကို ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ ့မေ၀ဖန္ခ်င္ဘူးဗ်။
ကၽြန္ေတာ့္ ကဗ်ာေတြကိုလည္း ဒီလိုပဲ ေ၀ဖန္ၾကတယ္
ေ၀ဖန္ေရးဆရာေတြက ကဗ်ာကိုပဲ အာရံုစိုက္ၾကတာ
အဲဒီ ကဗ်ာေတြကို ဖန္တီးထားတဲ ့က်ဳပ္တို ့ခင္ဗ်ားတို ့ကိုက် အာရံုမထားၾကဘူး
Criticism is Death တဲ ့။ ကဲ------အဲဒါကို ဘယ္လိုနားလည္သလဲ။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ခင္ဗ်ားကိုပဲ အာရံုစိုက္ခ်င္တယ္
အခုထိ ကၽြန္ေတာ္သိသေလာက္ေတာ့ ခင္ဗ်ားဟာ စကားနည္းျပီး ေမးခြန္းမ်ားတဲ ့သူပဲ
ကဗ်ာ----------------------------ဆိုတာ ဘာလဲ ဟုတ္လား????
ခင္ဗ်ားတို ့ကၽြန္ေတာ္တို ့အတြက္ ျမင္ျမင္သမွ်ဟာ ကဗ်ာပဲ
ကဗ်ာထဲ ထည့္ေရးလို ့မရႏိုင္တာ ဘာမွ မရွိဘူး--------ယံုၾကည္လား
ကဲ------အခုပဲ ခင္ဗ်ားဟာ ကၽြန္ေတာ့္ ကဗ်ာထဲ ေရာက္ေနျပီေလ။
ဒီေန ့တစ္ေန ့တာရဲ ့ခ်ဳပ္ရိုးေတြကလည္း အဓိပၸါယ္ ေကာက္လို ့မရေတာ့ဘူး။
ကၽြန္ေတာ္ဟာ ခင္ဗ်ားနဲ ့အတူတူ ခရီးထြက္ေနပါတယ္
ကၽြန္ေတာ္တို ့အတူတူ သူတို ့ရဲ ့ကလိုင္ထဲ ၀ွက္ထားတဲ့ ေအာ္သံေတြကို ႏွိဳက္ထုတ္လိုက္ၾကစို ့။
ခင္ဗ်ား နဲ ့ကၽြန္ေတာ္ဟာ ပဲခူးရိုးမကို ျဖတ္သန္းစီးဆင္းေနတဲ ့အဲဒီရထားေပၚမွာ
ျပီးေတာ့ အဲဒီ အရာရာဟာ ခင္ဗ်ား အိပ္မက္ထဲမွာ
ပဲခူးရိုးမၾကီးဟာ သူ ့ဟာနဲ ့သူ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ လွပေနတာ ကၽြန္ေတာ္ ေက်နပ္တယ္။
လူျဖစ္ရတာ ေကာင္းတယ္--------- ခင္ဗ်ား ဘယ္ေတာ့မွ မႏိုးထနဲ ့ေတာ့။
03: 58: 11 နာရီ အစိုင္အခဲ တစ္ခုဟာ ေနရာတစ္ခုမွာ အနည္ထိုင္ေနခဲ့ျပီး။။။။။။။။။။။။။။။
အမြန္မြန္း
၃၁.၇.၁၂
၀၃ နာရီ ၅၈ မိနစ္
အစ္မမြန္ရဲ႕ ဒီကဗ်ာကို စဖတ္ရတည္းက ဒီလုိေဆာင္းပါးေလး တစ္ခုေရးမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကေလးျဖစ္လာခဲ့တာ။ ေရးမယ္လုပ္လိုက္ မေရးျဖစ္လိုက္နဲ႔ အခုေတာ့ ေရးျဖစ္ပါၿပီ။ ဒီကဗ်ာကို စဖတ္ဖတ္ခ်င္းမွာပဲ ကြၽန္ေတာ္ေပးခဲ့တဲ့ ကြန္မန္႔က (ေခါင္းစဥ္ကို ခဏေဘးမွာ ခ်ၿပီး ဖတ္သြားပါတယ္။) လို႔။ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒီကဗ်ာကို ဖတ္ၿပီးတယ္ဆို ကဗ်ာရဲ႕ ဆြဲေခၚမႈဆီ ပါသြားတယ္။ ႀကိဳက္မိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေခါင္းစဥ္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို နဲနဲ အေႏွာက္အယွက္ေပးေနသလိုပဲ။ (ဂၽြန္အက္ရွ္ဘရီ / မီးရထားစီးျခင္း / ႏွင့္အတူ / ပဲခူးရိုးမသို ့တစ္ေခါက္) ေခါင္းစဥ္ေပးထားတဲ့ စားသားေတြနဲ႔ (မ်ဥ္းေစာင္းေတြကို ခဏထားဦး။) ကဗ်ာနဲ႔ကို တြဲဖတ္ၾကည့္ေတာ့ ကဗ်ာဆရာရယ္(ဒီေနရာမွာ ကဗ်ာဆရာလို႔ပဲ ေတာက္ေလ်ာက္သံုးသြားပါမယ္။ ကဗ်ာဆရာမလို႔ သံုးရတာ နဲနဲေထာင့္ေနတယ္လို႔ ခံစားရလို႔။) ဂြၽန္အက္ရွ္ဘရီရယ္ ပဲခူးရိုးမကို မီးရထားစီးၿပီး အတူတူသြားၾကတယ္။ လမ္းမွာ ရထားေပၚမွာ ကဗ်ာအေၾကာင္းေတြေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ ဒီလိုမ်ဳိး ခံစားလို႔ရလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ဆက္စဥ္းစားစရာရွိလာတာက မ်ဥ္းေစာင္းကိစၥ ဒီေနရာမွာ ဘာေၾကာင့္မ်ဥ္းေစာင္းသံုးလဲဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္ဆက္စဥ္းစားၾကည့္တယ္။ ဒီလိုဗ်။ မိတ္ကင္းႏြယ္၀င္ ကဗ်ာေတြဟာ သူတို႔ဟာ ျပဳလုပ္ထားတာပါလို႔ ေျပာခ်င္တဲ့အေၾကာင္းကို သူတို႔ကဗ်ာေတြရဲ႕ ပုံသ႑ာန္မွာ ျပတယ္။ ဆိုလိုတာက စာေၾကာင္းရဲ႕ ျဖတ္ခ်သင့္တဲ့ ေနရာမ်ဳိးမွာ မျဖတ္ခ်ဘဲ မျဖတ္သင့္တဲ့ ေနရာမ်ဳိးမွာ ျဖတ္ခ်ပစ္တတ္တာမ်ဳိးေပါ့။ ဒီကဗ်ာကလည္း အက္ရွ္ဘရီရဲ႕ စာသားေတြနဲ႔ ကဗ်ာဆရာရဲ႕ စိတ္ကူးဥာဏ္ ေပါင္းစပ္ဖန္တီးထားတဲ့ စပ္ထည္ (ေကာလဂ်္)၊ မိတ္ကင္းႏြယ္၀င္ကဗ်ာမ်ဳိးဆိုေတာ့ ကဗ်ာဟာ ျပဳလုပ္ထားတာပါလို႔၊ ေခါင္းစဥ္ဟာ ျပဳလုပ္ထားတာပါလို႔ ေျပာခ်င္လို႔ မ်ဥ္းေစာင္းေတြကို သံုးထားေလသလား။ ေတြးစရာေကာင္းတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ ဒီလိုဆိုရင္ေတာ့ အင္မတန္ႏွစ္သက္စရာေကာင္းတဲ့ ဖန္းတီးမႈပဲလို႔ ပထမဆံုး ေျပာလိုပါတယ္။
ဒီကဗ်ာမွာ ေတြ႕ရတာေတြက အၾကမ္းဖ်ဥ္းအားျဖင့္ ဇာတ္ေဆာင္နဲ႔ အက္ရွ္ဘရီ မီးရထားစီးၿပီး ခရီးအတူသြားၾကတယ္။ လမ္းမွာ စကားေျပာခန္းေလးေတြနဲ႔ ကဗ်ာဆရာရဲ႕ အျမင္၊ အက္ရွ္ဘရီရဲ႕ ကဗ်ာအျမင္၊ အႏုပညာအျမင္နဲ႔ အက္ရွ္ဘရီရဲ႕ ကဗ်ာစာသားအခ်ဳိ႕ကို ေရာညွပ္ထားတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အဲဒီ့ ေနရာေတြရဲ႕ ၾကားထဲမွာ ပဲခူးရိုးမရဲ႕ အလွကို ညွပ္ညွပ္ၿပီးထည့္ထားတယ္။ ဒါ စပ္ထည္(Collage) ကဗ်ာမ်ဳိးေပါ့။ ဒီလို ကဗ်ာမ်ဳိးမွာ စကားလံုးေတြ တြဲစပ္တာ စာသားေတြ တြဲစပ္တာ အေၾကာင္းအရာေတြ တြဲစပ္တာ မ်ားတယ္။ ဒီကဗ်ာမွာလည္း ကဗ်ာေရးသူက တြဲစပ္ျခင္းေတြနဲ႔ပဲ ေရးထားတယ္။ အဲဒီ့အထဲမွာမွ ပဲခူးရိုးမကို ညွပ္ညွပ္ ထည့္ထားျခင္းဟာ ကဗ်ာရဲ႕ အားသာခ်က္ ျဖစ္သလို၊ အားနည္းခ်က္လည္း ျဖစ္တယ္။
စတည္းက မာမာပဲ ဆိုသလို အစ္မမြန္ရဲ႕ ပုံမွန္ (ကဗ်ာေရးဟန္) ေလသံနဲ႔ ဖြင့္တယ္။ ဒီေခါင္းစဥ္ကို အိပ္မက္တစ္၀က္ကေန ထုတ္လာခဲ့တာဆိုေတာ့ ဒီကဗ်ာကို အိပ္ေနရာက ႏိုးလာခ်ိန္ (သို႔) အိပ္ခါနီးမွာ အိပ္မေပ်ာ္လို႔ (ဒီေနရာမွာ အက္ရွ္ဘရီစာအုပ္ကို ဖတ္ေနတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။)စဥ္းစားရာကေန ရလာတဲ့ sense တစ္ခုကတစ္ဆင့္ ဖန္တီးလိုက္ပုံပါပဲ။ ခပ္မွ်င္းမွ်င္း၊ ခပ္ျပင္းျပင္း ဆိုတာကလည္း အေပၚက အိပ္ခ်ိန္ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ ေရးခ်င္လာတဲ့ စိတ္ရဲ႕ အားျပိဳင္မႈကို ျပတယ္။ “ 02:18:45 နာရီ ဦးေႏွာက္ထဲ ကို အစိုင္းအခဲတစ္ခု အရွိန္နဲ ့၀င္တိုက္---တျပိဳင္တည္း မီးရထား ခုတ္ေမာင္းသံဟာ ဂ်ံဳး----ဂ်ံဳး------ဂ်က္------ဂ်က္---------------- ” ေသခ်ာသြားပါၿပီ။ မနက္ ၂နာရီ ၁၈မိနစ္ ၄၅စကၠန္႔ မွာ အေတြးထဲကို အရွိန္နဲ႔ ၀င္ေရာက္လာတဲ့ အေတြးလို႔ သူက ဆိုၿပီ။ တၿပိဳင္တည္း မီးရထားသံ ဂ်ဳံးဂ်ဳံး ဂ်က္ဂ်က္ ဆိုတာက အေတြး၀င္လာတယ္။ အဲဒီ့မွာ အဲဒီ့အေတြးအတိုင္း စီးေမ်ာသြားလိုက္တာ မီးရထားတစ္စီးေပၚကို ကဗ်ာဆရာေရာက္သြားတယ္။
ကဗ်ာဆရာနဲ႔အတူ ဒီခရီးမွာ ေဘးခ်င္းကပ္ထိုင္လ်က္ပါလာတဲ့ သူ တစ္ေယာက္ရွိတယ္။ အဲဒီ့လူနဲ႔ ကဗ်ာဆရာနဲ႔က မသိေသးဘူး။ ဒါေပမယ့္ ခရီးသြားရင္း ရင္းႏွီးသြားၾကတယ္။ အဲဒီ့မ်က္ႏွာစိမ္းဟာ ကဗ်ာေရးသူရဲ႕ စိတ္ကူးထဲက အက္ရွ္ဘရီပါပဲ။ သူတို႔လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ သူဟာ အက္ရွ္ဘရီကို ျမင္ဖူးသလို၊ သိေနသလိုလို၊ ရွိန္ေနသလိုလိုပဲ။ ေအးစက္မႈဆိုတာက ဒါကို ရည္ညႊန္းခ်င္ပုံရတယ္။ သူနဲ႔ ခရီးေဖာ္(အက္ရွ္ဘရီ) တို႔ရဲ႕ စကားေျပာခန္းေတြနဲ႔ ကဗ်ာကို ဖြဲ႕တယ္။ အဲဒီ့အထဲမွာမွ ကဗ်ာရဲ႕ မူလလမ္းေၾကာင္း(Collage)ဆီ ျပန္ျပန္ ညွပ္သံုးထားတယ္။ ဘယ္လိုမ်ဳိးလဲ ဆိုေတာ့ ... အက္ရွ္ဘရီရဲ႕ စာသားေတြကို သံုးလိုက္ အက္ရွ္ဘရီနဲ႔ စကားေျပာတဲ့ ပုံစံနဲ႔ ေျပာလိုက္ ပဲခူးရိုးမ အေၾကာင္းကို ေျပာလိုက္နဲ႔ ကဗ်ာကို ေတာက္ေလ်ာက္ေရးဖြဲ႕သြားတယ္။ “ ခင္ဗ်ားက ကၽြန္ေတာ္ဖန္တီးေရးသားထားတဲ့ ပန္းခ်ီကားေတြကို ဖတ္လိုလား ဒါမွမဟုတ္ ကဗ်ာေတြကို ၾကည့္ရႈ ခံစားလိုတာလား။ ” ဒါက ႏွစ္ေယာက္စကားေျပာခန္း။ အဲဒီ့မွာ ဆႏၵ ဆိုတာက ကဗ်ာဆရာရဲ႕ ျဖည့္စြပ္အျမင္။ သစ္ပင္ေတြရဲ႕ တန္ဖိုး၊ သစ္ပင္ေတြကို ႏွစ္သက္မႈကို ပဲခူးရိုးမနဲ႔ တင္စားၿပီး ျပတယ္။ ဆက္ၿပီးေတာ့လည္း ခရီးထြက္ရတာ ႏွစ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းေျပာတယ္။
“ သတၱဳတစ္မ်ိဳးကို ဘယ္လိုသံုးဆြဲရမယ္ ဆိုတာထက္ ဒီလိုခရီးထြက္လာရတာကို ကၽြန္ေတာ္ ပိုခိုက္တယ္။
The Tennis Court Oath က ကၽြန္ေတာ့္ရဲ ့ဒုတိယေျမာက္ခရီးတစ္ခု ” ဒါက စကားေျပာ။ “ လစ္ရစ္(က္) ပံုစံေတြကို The Double Dream Of Spring မွာ ခ်ျပထားတယ္ ရသေဗဒ စံနမူနာ အဆင့္တိုးျမွင့္လိုက္တဲ ့ျခံစည္းရိုးေပၚ ကၽြန္ေတာ္ ခြထိုင္ခဲ့တာေပါ့။ ” ဒါက ကဗ်ာအျမင္။ “ ကၽြန္ေတာ္က ထယ္ေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ မ်ိဳးေစ့ေတြ ေကာက္ေကာက္ေကြ ့ေကြ ့ၾကဲခ်ခဲ့တာ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ခင္ဗ်ားတို ့ရဲ ့ပဲခူးရိုးမၾကီးလို ျဖစ္ဖို ့ရည္တယ္။ ” ဒါကေတာ့ အက္ရွ္ဘရီရဲ႕ ကဗ်ာအေပၚသေဘာထားနဲ႔ အက်ဳိးျပဳခ်င္စိတ္ကို ပဲခူးရိုးမရဲ႕ စိမ္းလန္းမႈနဲ႔ တင္စားထားျခင္း ျဖစ္မယ္။
ကဗ်ာကလည္း အရမ္းရွည္ပါတယ္။ ဖတ္ရတာေတာ့ မေထာင့္ဘူး။ (ပဲခူးရိုးမ ျဖတ္ျဖတ္ ၀င္လာတာက လြဲရင္) ဒါေပမယ့္ ဒါကလည္း ေခါင္းစဥ္လိုပဲ တမင္ ျပဳလုပ္ထားတာလို႔ ထင္တယ္။ လွပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အစအဆံုးေတာ့ အဓိပၸာယ္ မဖြင့္ေတာ့ပါဘူး။ ကဗ်ာကလည္း အရမ္းရွည္ေနတယ္ မဟုတ္လား။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ကေတာ့ ကဗ်ာရဲ႕ ဆိုလိုရင္းဟာ အေပၚမွာ ဆိုခဲ့သလို ဇာတ္ေကာင္နဲ႔ အက္ရွ္ဘရီ ရထားအတူစီးရင္း ခရီးအတူသြားရင္း စကားေျပာျဖစ္တယ္။ အႏုပညာအျမင္ ကဗ်ာအျမင္ေတြကို ဖလွယ္ျဖစ္တယ္။ ပဲခူးရိုးမရဲ႕ အလွကို ေျပာတယ္။ ကဗ်ာ/အႏုပညာ ဆိုင္ရာ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကို ပဲခူးရိုးမနဲ႔ တင္စားေရးဖြဲ႕ျပတယ္။ တြဲစပ္ျပတယ္။ ကဗ်ာမွာ ေရွာ့ခပ္ႀကီးႀကီး ထည့္ထားတာကေတာ့ “ အခုထိ ကၽြန္ေတာ္သိသေလာက္ေတာ့ ခင္ဗ်ားဟာ စကားနည္းျပီး ေမးခြန္းမ်ားတဲ ့သူပဲ
ကဗ်ာ----------------------------ဆိုတာ ဘာလဲ ဟုတ္လား???? ” ဒီစာသားပဲ။ ေနာက္ေတာ့ ေနာက္ဆံုးစာသားေလးေတြ ျဖစ္တဲ့ “ ခင္ဗ်ား နဲ ့ကၽြန္ေတာ္ဟာ ပဲခူးရိုးမကို ျဖတ္သန္းစီးဆင္းေနတဲ ့အဲဒီရထားေပၚမွာ ျပီးေတာ့ အဲဒီ အရာရာဟာ ခင္ဗ်ား အိပ္မက္ထဲမွာ
ပဲခူးရိုးမၾကီးဟာ သူ ့ဟာနဲ ့သူ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ လွပေနတာ ကၽြန္ေတာ္ ေက်နပ္တယ္။ ” ဒါက ကဗ်ာရဲ႕ ဆိုလိုရင္းကို ျပန္ေျပာျခင္းျဖစ္ၿပီး ေနာက္တစ္ခုျဖစ္တဲ့ “ လူျဖစ္ရတာ ေကာင္းတယ္--------- ခင္ဗ်ား ဘယ္ေတာ့မွ မႏိုးထနဲ ့ေတာ့။ ” အဲဒါကေတာ့ အိပ္မက္တစ္ခုလို အခု ကဗ်ာမွာ သူ စီး၀င္ေမ်ာပါေနတယ္ မဟုတ္လား။ ဒါကိုပဲ မႏိုးထနဲ႔ေတာ့ လို႔ ဆိုျခင္းဟာ သူရဲ႕ ကဗ်ာအေပၚ ျမတ္ႏိုးမႈကို ျပျခင္းသာ ျဖစ္မယ္။ မနက္ ၂နာရီ ၁၈မိနစ္မွာ စခဲ့တဲ့ အေတြးဟာ မနက္ ၃နာရီ ၅၈ မိနစ္မွာ အထိုင္က်တယ္။ ကဗ်ာဆရာက သူရဲ႕ စ်ာဥ္၀င္စားမႈကို အေတာသတ္တယ္။ သူ႕ကဗ်ာကို သူေက်နပ္စြာနဲ႔ပဲ အဆံုးသတ္ခဲ့တယ္။ “ 02:18:45 နာရီ ဦးေႏွာက္ထဲ ကို အစိုင္းအခဲတစ္ခု အရွိန္နဲ ့၀င္တိုက္ ” ၊ “ 03: 58: 11 နာရီ အစိုင္အခဲ တစ္ခုဟာ ေနရာတစ္ခုမွာ အနည္ထိုင္ေနခဲ့ျပီး။။။။။။။။။။။။။။။ ” လို႔ သူက ဆိုတယ္ မဟုတ္လား။
ခင္မင္ေလးစားလ်က္
ၾကယ္စစ္သည္ (၆ ႏို၀င္ဘာ ၂၀၁၂)
ဂၽြန္အက္ရွ္ဘရီ / မီးရထားစီးျခင္း / ႏွင့္အတူ / ပဲခူးရိုးမသို ့တစ္ေခါက္
ရူးေနတာလား ( ရင့္ေနတာလား ) -------------ဒီေခါင္းစဥ္ကို
အိပ္မက္တစ္၀က္ကေန ခပ္ထုတ္ခဲ့တာ------ခပ္မွ်င္းမွ်င္း/ျပင္းျပင္း ပဲ
02:18:45 နာရီ ဦးေႏွာက္ထဲ ကို အစိုင္းအခဲတစ္ခု အရွိန္နဲ ့၀င္တိုက္---တျပိဳင္တည္း
မီးရထား ခုတ္ေမာင္းသံဟာ ဂ်ံဳး----ဂ်ံဳး------ဂ်က္------ဂ်က္----------------
ခရီးေဖာ္ မ်က္ႏွာစိမ္းရဲ ့လက္ကမ္းေပးမႈကို ယဥ္ေက်းစြာ တံု ့ျပန္လိုက္စဥ္မွာပဲ
ေအးစက္စက္အထိအေတြ ့ၾကီးတစ္ခုက အဲဒီလက္ဖ၀ါးထဲ စီးတယ္...ေနာက္...ေသြးထဲထိ
ခင္ဗ်ားက ကၽြန္ေတာ္ဖန္တီးေရးသားထားတဲ့ ပန္းခ်ီကားေတြကို ဖတ္လိုလား
ဒါမွမဟုတ္ ကဗ်ာေတြကို ၾကည့္ရႈ ခံစားလိုတာလား။ အဲဒီမွာ ဆႏၵ----။
Some Trees ခင္ဗ်ားတို ့ရဲ ့ပဲခူးရိုးမက အစိမ္းေရာင္ ကတၱီပါေကာေဇာခင္းၾကီးလိုပါလား
သတၱဳတစ္မ်ိဳးကို ဘယ္လိုသံုးဆြဲရမယ္ ဆိုတာထက္ ဒီလိုခရီးထြက္လာရတာကို ကၽြန္ေတာ္ ပိုခိုက္တယ္။
The Tennis Court Oath က ကၽြန္ေတာ့္ရဲ ့ဒုတိယေျမာက္ခရီးတစ္ခု
အတၱိေနာမတိ နဲ ့ဘာသာစကား အပိုင္းအစ ေတြကို တစ္စစီ ျဖဳတ္ၾကည့္ထားခဲ့တာ။
Rivers and Mountains မွာ ကလီစာေတြ သူ ့ေနရာနဲ ့သူ ျပန္တပ္ေပးလုိက္တာပဲဗ်။ ျပီးေရာေပါ ့မဟုတ္ဘူးလား။
အၾကမ္းဖက္ေလး( ဖက္ၾကမ္းေလး) တစ္လိပ္ေလာက္ပါရင္ တစ္ဆိတ္ဗ်ာ။
ဘယ္ေတာ့မွ ေရာက္ရွိႏိုင္မွာ မဟုတ္တဲ ့ေနရာဆီသြားဖို ့
မစတင္ရေသးတဲ ့ခရီးတစ္ခုအတြက္ ေတြ ့ရတာ ၀မ္းသာတယ္ဗ်ာ။
လစ္ရစ္(က္) ပံုစံေတြကို The Double Dream Of Spring မွာ ခ်ျပထားတယ္
ရသေဗဒ စံနမူနာ အဆင့္တိုးျမွင့္လိုက္တဲ ့ျခံစည္းရိုးေပၚ ကၽြန္ေတာ္ ခြထိုင္ခဲ့တာေပါ့။
ကၽြန္ေတာ္က ထယ္ေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ မ်ိဳးေစ့ေတြ ေကာက္ေကာက္ေကြ ့ေကြ ့ၾကဲခ်ခဲ့တာ
တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ခင္ဗ်ားတို ့ရဲ ့ပဲခူးရိုးမၾကီးလို ျဖစ္ဖို ့ရည္တယ္။
"သေဘာၤတစ္စီး
ဘယ္သူမွ မသိၾကတဲ ့အလံေတြလႊင့္လို ့
ဆိပ္ကမ္းမွာ ဆိုက္ကပ္လာခဲ့ျပီ။
မဆီမဆိုင္တဲ့ ကိစၥေတြ
ခ်င္ဗ်ားေန ့ကို လာဖ်က္ဖို ့
ခင္ဗ်ား ခြင့္ျပဳေနျပန္ျပီ။ "
ကၽြန္ေတာ္ အခု ခင္ဗ်ားကို သေကၤတ ေတြေပးလိုက္မယ္
ခင္ဗ်ား ကၽြန္ေတာ့္အတြက္ ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ျပန္ရြတ္ျပႏိုင္မလား။
ကၽြန္ေတာ္တို ့ရဲ ့မူလဘူတ တည္ေနရာကိစၥဟာ မီးခိုးလို မွ်င္မွ်င္တန္းေနတယ္။
ပ်င္းရိဖြယ္သံစဥ္မွာ ေက်က္ဆူးခ်ထားတဲ့ ခံစားမႈ ရသ ျပည့္ျပည့္၀၀ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ရွိႏိုင္တဲ ့ျဖစ္ေခ်
ကၽြန္ေတာ္တို ့ထားရစ္ခဲ့ၾကတာက ကၽြန္ေတာ္တို ့၇ဲ ့အမႈိက္သရိုက္ေတြ၊ မ်ိဳးရည္ေတြ၊ မစင္ေတြ
ေနရာတကာ ေတာေတာင္ေရေျမ တစ္ခုလံုး စြန္းထင္းလို ့ကၽြန္ေတာ္တို ့လုပ္သမွ်ကို ၾကည့္ျပီး
( ေနာင္လာေနာက္သားေတြက ) ကၽြန္ေတာ္တို ့ကို တစ္နည္းအားျဖင့္ သေဘာေပါက္ၾကဖို ့ပဲ။
ကၽြန္ေတာ္က ခင္ဗ်ားတို ့ရဲ ့ပဲခူးရိုးမကို သိပ္သေဘာက်/ အားက်ခဲ့တာဗ်။
ဟိုမွာ ၾကည့္လိုက္စမ္း-------ရႈေမွ်ာ္ခင္းသားေတြ။
Reality ဟာ အေရာင္မဲ့၊ အသြင္သ႑ာန္မဲ ့အဆက္မျပတ္စီးဆင္းေနတယ္
ေဆာင္းရာသီမွာ က်လာတဲ့ မီးခိုးျမဴေငြ ့ေတြရဲ ့စီးခ်င္းထိုးပြဲေတာ္ဟာ Reality ရဲ ့မွန္ကူကြက္ေတြပဲ။
ဘူတာေတြေတာင္ အေတာ္ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ျပီးျပီ....ခင္ဗ်ားအဆင္ေျပပါရဲ ့လားေလ။
ခင္ဗ်ားကဗ်ာေတြကို ကၽြန္ေတာ့္အေနနဲ ့မေ၀ဖန္ခ်င္ဘူးဗ်။
ကၽြန္ေတာ့္ ကဗ်ာေတြကိုလည္း ဒီလိုပဲ ေ၀ဖန္ၾကတယ္
ေ၀ဖန္ေရးဆရာေတြက ကဗ်ာကိုပဲ အာရံုစိုက္ၾကတာ
အဲဒီ ကဗ်ာေတြကို ဖန္တီးထားတဲ ့က်ဳပ္တို ့ခင္ဗ်ားတို ့ကိုက် အာရံုမထားၾကဘူး
Criticism is Death တဲ ့။ ကဲ------အဲဒါကို ဘယ္လိုနားလည္သလဲ။
ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ ခင္ဗ်ားကိုပဲ အာရံုစိုက္ခ်င္တယ္
အခုထိ ကၽြန္ေတာ္သိသေလာက္ေတာ့ ခင္ဗ်ားဟာ စကားနည္းျပီး ေမးခြန္းမ်ားတဲ ့သူပဲ
ကဗ်ာ----------------------------ဆိုတာ ဘာလဲ ဟုတ္လား????
ခင္ဗ်ားတို ့ကၽြန္ေတာ္တို ့အတြက္ ျမင္ျမင္သမွ်ဟာ ကဗ်ာပဲ
ကဗ်ာထဲ ထည့္ေရးလို ့မရႏိုင္တာ ဘာမွ မရွိဘူး--------ယံုၾကည္လား
ကဲ------အခုပဲ ခင္ဗ်ားဟာ ကၽြန္ေတာ့္ ကဗ်ာထဲ ေရာက္ေနျပီေလ။
ဒီေန ့တစ္ေန ့တာရဲ ့ခ်ဳပ္ရိုးေတြကလည္း အဓိပၸါယ္ ေကာက္လို ့မရေတာ့ဘူး။
ကၽြန္ေတာ္ဟာ ခင္ဗ်ားနဲ ့အတူတူ ခရီးထြက္ေနပါတယ္
ကၽြန္ေတာ္တို ့အတူတူ သူတို ့ရဲ ့ကလိုင္ထဲ ၀ွက္ထားတဲ့ ေအာ္သံေတြကို ႏွိဳက္ထုတ္လိုက္ၾကစို ့။
ခင္ဗ်ား နဲ ့ကၽြန္ေတာ္ဟာ ပဲခူးရိုးမကို ျဖတ္သန္းစီးဆင္းေနတဲ ့အဲဒီရထားေပၚမွာ
ျပီးေတာ့ အဲဒီ အရာရာဟာ ခင္ဗ်ား အိပ္မက္ထဲမွာ
ပဲခူးရိုးမၾကီးဟာ သူ ့ဟာနဲ ့သူ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ လွပေနတာ ကၽြန္ေတာ္ ေက်နပ္တယ္။
လူျဖစ္ရတာ ေကာင္းတယ္--------- ခင္ဗ်ား ဘယ္ေတာ့မွ မႏိုးထနဲ ့ေတာ့။
03: 58: 11 နာရီ အစိုင္အခဲ တစ္ခုဟာ ေနရာတစ္ခုမွာ အနည္ထိုင္ေနခဲ့ျပီး။။။။။။။။။။။။။။။
အမြန္မြန္း
၃၁.၇.၁၂
၀၃ နာရီ ၅၈ မိနစ္
အစ္မမြန္ရဲ႕ ဒီကဗ်ာကို စဖတ္ရတည္းက ဒီလုိေဆာင္းပါးေလး တစ္ခုေရးမယ္ဆိုတဲ့ စိတ္ကေလးျဖစ္လာခဲ့တာ။ ေရးမယ္လုပ္လိုက္ မေရးျဖစ္လိုက္နဲ႔ အခုေတာ့ ေရးျဖစ္ပါၿပီ။ ဒီကဗ်ာကို စဖတ္ဖတ္ခ်င္းမွာပဲ ကြၽန္ေတာ္ေပးခဲ့တဲ့ ကြန္မန္႔က (ေခါင္းစဥ္ကို ခဏေဘးမွာ ခ်ၿပီး ဖတ္သြားပါတယ္။) လို႔။ ဟုတ္ပါတယ္။ ဒီကဗ်ာကို ဖတ္ၿပီးတယ္ဆို ကဗ်ာရဲ႕ ဆြဲေခၚမႈဆီ ပါသြားတယ္။ ႀကိဳက္မိတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေခါင္းစဥ္ကေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ကို နဲနဲ အေႏွာက္အယွက္ေပးေနသလိုပဲ။ (ဂၽြန္အက္ရွ္ဘရီ / မီးရထားစီးျခင္း / ႏွင့္အတူ / ပဲခူးရိုးမသို ့တစ္ေခါက္) ေခါင္းစဥ္ေပးထားတဲ့ စားသားေတြနဲ႔ (မ်ဥ္းေစာင္းေတြကို ခဏထားဦး။) ကဗ်ာနဲ႔ကို တြဲဖတ္ၾကည့္ေတာ့ ကဗ်ာဆရာရယ္(ဒီေနရာမွာ ကဗ်ာဆရာလို႔ပဲ ေတာက္ေလ်ာက္သံုးသြားပါမယ္။ ကဗ်ာဆရာမလို႔ သံုးရတာ နဲနဲေထာင့္ေနတယ္လို႔ ခံစားရလို႔။) ဂြၽန္အက္ရွ္ဘရီရယ္ ပဲခူးရိုးမကို မီးရထားစီးၿပီး အတူတူသြားၾကတယ္။ လမ္းမွာ ရထားေပၚမွာ ကဗ်ာအေၾကာင္းေတြေျပာျဖစ္ၾကတယ္။ ဒီလိုမ်ဳိး ခံစားလို႔ရလိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ဆက္စဥ္းစားစရာရွိလာတာက မ်ဥ္းေစာင္းကိစၥ ဒီေနရာမွာ ဘာေၾကာင့္မ်ဥ္းေစာင္းသံုးလဲဆိုတာကို ကြၽန္ေတာ္ဆက္စဥ္းစားၾကည့္တယ္။ ဒီလိုဗ်။ မိတ္ကင္းႏြယ္၀င္ ကဗ်ာေတြဟာ သူတို႔ဟာ ျပဳလုပ္ထားတာပါလို႔ ေျပာခ်င္တဲ့အေၾကာင္းကို သူတို႔ကဗ်ာေတြရဲ႕ ပုံသ႑ာန္မွာ ျပတယ္။ ဆိုလိုတာက စာေၾကာင္းရဲ႕ ျဖတ္ခ်သင့္တဲ့ ေနရာမ်ဳိးမွာ မျဖတ္ခ်ဘဲ မျဖတ္သင့္တဲ့ ေနရာမ်ဳိးမွာ ျဖတ္ခ်ပစ္တတ္တာမ်ဳိးေပါ့။ ဒီကဗ်ာကလည္း အက္ရွ္ဘရီရဲ႕ စာသားေတြနဲ႔ ကဗ်ာဆရာရဲ႕ စိတ္ကူးဥာဏ္ ေပါင္းစပ္ဖန္တီးထားတဲ့ စပ္ထည္ (ေကာလဂ်္)၊ မိတ္ကင္းႏြယ္၀င္ကဗ်ာမ်ဳိးဆိုေတာ့ ကဗ်ာဟာ ျပဳလုပ္ထားတာပါလို႔၊ ေခါင္းစဥ္ဟာ ျပဳလုပ္ထားတာပါလို႔ ေျပာခ်င္လို႔ မ်ဥ္းေစာင္းေတြကို သံုးထားေလသလား။ ေတြးစရာေကာင္းတဲ့ အခ်က္ပါပဲ။ ဒီလိုဆိုရင္ေတာ့ အင္မတန္ႏွစ္သက္စရာေကာင္းတဲ့ ဖန္းတီးမႈပဲလို႔ ပထမဆံုး ေျပာလိုပါတယ္။
ဒီကဗ်ာမွာ ေတြ႕ရတာေတြက အၾကမ္းဖ်ဥ္းအားျဖင့္ ဇာတ္ေဆာင္နဲ႔ အက္ရွ္ဘရီ မီးရထားစီးၿပီး ခရီးအတူသြားၾကတယ္။ လမ္းမွာ စကားေျပာခန္းေလးေတြနဲ႔ ကဗ်ာဆရာရဲ႕ အျမင္၊ အက္ရွ္ဘရီရဲ႕ ကဗ်ာအျမင္၊ အႏုပညာအျမင္နဲ႔ အက္ရွ္ဘရီရဲ႕ ကဗ်ာစာသားအခ်ဳိ႕ကို ေရာညွပ္ထားတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အဲဒီ့ ေနရာေတြရဲ႕ ၾကားထဲမွာ ပဲခူးရိုးမရဲ႕ အလွကို ညွပ္ညွပ္ၿပီးထည့္ထားတယ္။ ဒါ စပ္ထည္(Collage) ကဗ်ာမ်ဳိးေပါ့။ ဒီလို ကဗ်ာမ်ဳိးမွာ စကားလံုးေတြ တြဲစပ္တာ စာသားေတြ တြဲစပ္တာ အေၾကာင္းအရာေတြ တြဲစပ္တာ မ်ားတယ္။ ဒီကဗ်ာမွာလည္း ကဗ်ာေရးသူက တြဲစပ္ျခင္းေတြနဲ႔ပဲ ေရးထားတယ္။ အဲဒီ့အထဲမွာမွ ပဲခူးရိုးမကို ညွပ္ညွပ္ ထည့္ထားျခင္းဟာ ကဗ်ာရဲ႕ အားသာခ်က္ ျဖစ္သလို၊ အားနည္းခ်က္လည္း ျဖစ္တယ္။
စတည္းက မာမာပဲ ဆိုသလို အစ္မမြန္ရဲ႕ ပုံမွန္ (ကဗ်ာေရးဟန္) ေလသံနဲ႔ ဖြင့္တယ္။ ဒီေခါင္းစဥ္ကို အိပ္မက္တစ္၀က္ကေန ထုတ္လာခဲ့တာဆိုေတာ့ ဒီကဗ်ာကို အိပ္ေနရာက ႏိုးလာခ်ိန္ (သို႔) အိပ္ခါနီးမွာ အိပ္မေပ်ာ္လို႔ (ဒီေနရာမွာ အက္ရွ္ဘရီစာအုပ္ကို ဖတ္ေနတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါတယ္။)စဥ္းစားရာကေန ရလာတဲ့ sense တစ္ခုကတစ္ဆင့္ ဖန္တီးလိုက္ပုံပါပဲ။ ခပ္မွ်င္းမွ်င္း၊ ခပ္ျပင္းျပင္း ဆိုတာကလည္း အေပၚက အိပ္ခ်ိန္ဆိုတဲ့ စိတ္နဲ႔ ေရးခ်င္လာတဲ့ စိတ္ရဲ႕ အားျပိဳင္မႈကို ျပတယ္။ “ 02:18:45 နာရီ ဦးေႏွာက္ထဲ ကို အစိုင္းအခဲတစ္ခု အရွိန္နဲ ့၀င္တိုက္---တျပိဳင္တည္း မီးရထား ခုတ္ေမာင္းသံဟာ ဂ်ံဳး----ဂ်ံဳး------ဂ်က္------ဂ်က္---------------- ” ေသခ်ာသြားပါၿပီ။ မနက္ ၂နာရီ ၁၈မိနစ္ ၄၅စကၠန္႔ မွာ အေတြးထဲကို အရွိန္နဲ႔ ၀င္ေရာက္လာတဲ့ အေတြးလို႔ သူက ဆိုၿပီ။ တၿပိဳင္တည္း မီးရထားသံ ဂ်ဳံးဂ်ဳံး ဂ်က္ဂ်က္ ဆိုတာက အေတြး၀င္လာတယ္။ အဲဒီ့မွာ အဲဒီ့အေတြးအတိုင္း စီးေမ်ာသြားလိုက္တာ မီးရထားတစ္စီးေပၚကို ကဗ်ာဆရာေရာက္သြားတယ္။
ကဗ်ာဆရာနဲ႔အတူ ဒီခရီးမွာ ေဘးခ်င္းကပ္ထိုင္လ်က္ပါလာတဲ့ သူ တစ္ေယာက္ရွိတယ္။ အဲဒီ့လူနဲ႔ ကဗ်ာဆရာနဲ႔က မသိေသးဘူး။ ဒါေပမယ့္ ခရီးသြားရင္း ရင္းႏွီးသြားၾကတယ္။ အဲဒီ့မ်က္ႏွာစိမ္းဟာ ကဗ်ာေရးသူရဲ႕ စိတ္ကူးထဲက အက္ရွ္ဘရီပါပဲ။ သူတို႔လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ သူဟာ အက္ရွ္ဘရီကို ျမင္ဖူးသလို၊ သိေနသလိုလို၊ ရွိန္ေနသလိုလိုပဲ။ ေအးစက္မႈဆိုတာက ဒါကို ရည္ညႊန္းခ်င္ပုံရတယ္။ သူနဲ႔ ခရီးေဖာ္(အက္ရွ္ဘရီ) တို႔ရဲ႕ စကားေျပာခန္းေတြနဲ႔ ကဗ်ာကို ဖြဲ႕တယ္။ အဲဒီ့အထဲမွာမွ ကဗ်ာရဲ႕ မူလလမ္းေၾကာင္း(Collage)ဆီ ျပန္ျပန္ ညွပ္သံုးထားတယ္။ ဘယ္လိုမ်ဳိးလဲ ဆိုေတာ့ ... အက္ရွ္ဘရီရဲ႕ စာသားေတြကို သံုးလိုက္ အက္ရွ္ဘရီနဲ႔ စကားေျပာတဲ့ ပုံစံနဲ႔ ေျပာလိုက္ ပဲခူးရိုးမ အေၾကာင္းကို ေျပာလိုက္နဲ႔ ကဗ်ာကို ေတာက္ေလ်ာက္ေရးဖြဲ႕သြားတယ္။ “ ခင္ဗ်ားက ကၽြန္ေတာ္ဖန္တီးေရးသားထားတဲ့ ပန္းခ်ီကားေတြကို ဖတ္လိုလား ဒါမွမဟုတ္ ကဗ်ာေတြကို ၾကည့္ရႈ ခံစားလိုတာလား။ ” ဒါက ႏွစ္ေယာက္စကားေျပာခန္း။ အဲဒီ့မွာ ဆႏၵ ဆိုတာက ကဗ်ာဆရာရဲ႕ ျဖည့္စြပ္အျမင္။ သစ္ပင္ေတြရဲ႕ တန္ဖိုး၊ သစ္ပင္ေတြကို ႏွစ္သက္မႈကို ပဲခူးရိုးမနဲ႔ တင္စားၿပီး ျပတယ္။ ဆက္ၿပီးေတာ့လည္း ခရီးထြက္ရတာ ႏွစ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းေျပာတယ္။
“ သတၱဳတစ္မ်ိဳးကို ဘယ္လိုသံုးဆြဲရမယ္ ဆိုတာထက္ ဒီလိုခရီးထြက္လာရတာကို ကၽြန္ေတာ္ ပိုခိုက္တယ္။
The Tennis Court Oath က ကၽြန္ေတာ့္ရဲ ့ဒုတိယေျမာက္ခရီးတစ္ခု ” ဒါက စကားေျပာ။ “ လစ္ရစ္(က္) ပံုစံေတြကို The Double Dream Of Spring မွာ ခ်ျပထားတယ္ ရသေဗဒ စံနမူနာ အဆင့္တိုးျမွင့္လိုက္တဲ ့ျခံစည္းရိုးေပၚ ကၽြန္ေတာ္ ခြထိုင္ခဲ့တာေပါ့။ ” ဒါက ကဗ်ာအျမင္။ “ ကၽြန္ေတာ္က ထယ္ေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ မ်ိဳးေစ့ေတြ ေကာက္ေကာက္ေကြ ့ေကြ ့ၾကဲခ်ခဲ့တာ တစ္ခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ခင္ဗ်ားတို ့ရဲ ့ပဲခူးရိုးမၾကီးလို ျဖစ္ဖို ့ရည္တယ္။ ” ဒါကေတာ့ အက္ရွ္ဘရီရဲ႕ ကဗ်ာအေပၚသေဘာထားနဲ႔ အက်ဳိးျပဳခ်င္စိတ္ကို ပဲခူးရိုးမရဲ႕ စိမ္းလန္းမႈနဲ႔ တင္စားထားျခင္း ျဖစ္မယ္။
ကဗ်ာကလည္း အရမ္းရွည္ပါတယ္။ ဖတ္ရတာေတာ့ မေထာင့္ဘူး။ (ပဲခူးရိုးမ ျဖတ္ျဖတ္ ၀င္လာတာက လြဲရင္) ဒါေပမယ့္ ဒါကလည္း ေခါင္းစဥ္လိုပဲ တမင္ ျပဳလုပ္ထားတာလို႔ ထင္တယ္။ လွပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အစအဆံုးေတာ့ အဓိပၸာယ္ မဖြင့္ေတာ့ပါဘူး။ ကဗ်ာကလည္း အရမ္းရွည္ေနတယ္ မဟုတ္လား။
အခ်ဳပ္အားျဖင့္ကေတာ့ ကဗ်ာရဲ႕ ဆိုလိုရင္းဟာ အေပၚမွာ ဆိုခဲ့သလို ဇာတ္ေကာင္နဲ႔ အက္ရွ္ဘရီ ရထားအတူစီးရင္း ခရီးအတူသြားရင္း စကားေျပာျဖစ္တယ္။ အႏုပညာအျမင္ ကဗ်ာအျမင္ေတြကို ဖလွယ္ျဖစ္တယ္။ ပဲခူးရိုးမရဲ႕ အလွကို ေျပာတယ္။ ကဗ်ာ/အႏုပညာ ဆိုင္ရာ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြကို ပဲခူးရိုးမနဲ႔ တင္စားေရးဖြဲ႕ျပတယ္။ တြဲစပ္ျပတယ္။ ကဗ်ာမွာ ေရွာ့ခပ္ႀကီးႀကီး ထည့္ထားတာကေတာ့ “ အခုထိ ကၽြန္ေတာ္သိသေလာက္ေတာ့ ခင္ဗ်ားဟာ စကားနည္းျပီး ေမးခြန္းမ်ားတဲ ့သူပဲ
ကဗ်ာ----------------------------ဆိုတာ ဘာလဲ ဟုတ္လား???? ” ဒီစာသားပဲ။ ေနာက္ေတာ့ ေနာက္ဆံုးစာသားေလးေတြ ျဖစ္တဲ့ “ ခင္ဗ်ား နဲ ့ကၽြန္ေတာ္ဟာ ပဲခူးရိုးမကို ျဖတ္သန္းစီးဆင္းေနတဲ ့အဲဒီရထားေပၚမွာ ျပီးေတာ့ အဲဒီ အရာရာဟာ ခင္ဗ်ား အိပ္မက္ထဲမွာ
ပဲခူးရိုးမၾကီးဟာ သူ ့ဟာနဲ ့သူ တည္တည္ျငိမ္ျငိမ္ လွပေနတာ ကၽြန္ေတာ္ ေက်နပ္တယ္။ ” ဒါက ကဗ်ာရဲ႕ ဆိုလိုရင္းကို ျပန္ေျပာျခင္းျဖစ္ၿပီး ေနာက္တစ္ခုျဖစ္တဲ့ “ လူျဖစ္ရတာ ေကာင္းတယ္--------- ခင္ဗ်ား ဘယ္ေတာ့မွ မႏိုးထနဲ ့ေတာ့။ ” အဲဒါကေတာ့ အိပ္မက္တစ္ခုလို အခု ကဗ်ာမွာ သူ စီး၀င္ေမ်ာပါေနတယ္ မဟုတ္လား။ ဒါကိုပဲ မႏိုးထနဲ႔ေတာ့ လို႔ ဆိုျခင္းဟာ သူရဲ႕ ကဗ်ာအေပၚ ျမတ္ႏိုးမႈကို ျပျခင္းသာ ျဖစ္မယ္။ မနက္ ၂နာရီ ၁၈မိနစ္မွာ စခဲ့တဲ့ အေတြးဟာ မနက္ ၃နာရီ ၅၈ မိနစ္မွာ အထိုင္က်တယ္။ ကဗ်ာဆရာက သူရဲ႕ စ်ာဥ္၀င္စားမႈကို အေတာသတ္တယ္။ သူ႕ကဗ်ာကို သူေက်နပ္စြာနဲ႔ပဲ အဆံုးသတ္ခဲ့တယ္။ “ 02:18:45 နာရီ ဦးေႏွာက္ထဲ ကို အစိုင္းအခဲတစ္ခု အရွိန္နဲ ့၀င္တိုက္ ” ၊ “ 03: 58: 11 နာရီ အစိုင္အခဲ တစ္ခုဟာ ေနရာတစ္ခုမွာ အနည္ထိုင္ေနခဲ့ျပီး။။။။။။။။။။။။။။။ ” လို႔ သူက ဆိုတယ္ မဟုတ္လား။
ခင္မင္ေလးစားလ်က္
ၾကယ္စစ္သည္ (၆ ႏို၀င္ဘာ ၂၀၁၂)
